Αθόρυβα απολαμβάνω τον εαυτό μου σε περιορισμένο χώρο

Σε μια απόμερη γωνιά, αφέθηκα διακριτικά στην έκσταση της αυτοϊκανοποίησης.Τα δάχτυλά μου διέσχισαν την τοπογραφία του στενού μου εδάφους, χαϊδεύοντας κάθε περίγραμμα και χαραμάδα με ένα τρυφερό αλλά και θερμό άγγιγμα.Οι αισθήσεις διαπέρασαν με τρόπο το μέρος μου, ανάβοντας μια φλογερή ανταπόκριση μέσα στον πυρήνα μου.Καθώς βυθιζόμουν βαθύτερα, τα ψηφία μου βρήκαν την είσοδο στο ιερό μου, ένα καταφύγιο ηδονής που λαχταρούσε να εξερευνηθεί.Με ένα δελεαστικό πείραγμα, χώρισα τις πτυχές του, αποκαλύπτοντας τους θησαυρούς μέσα μου.Τα ψηφία Μου χόρευαν, αποσυντονίζοντας τα κύματα ευχαρίστησης, που με κυμάτιζαν μέσα από μια κίνηση ηδονής.Η κάθε στιγμή της απόλαυσης ήταν μια δοκιμασία της ηδονής, που χανόταν μέσα σε κάθε ρήξη, σε κάθε ίχνος ηδονής της απόλαυσης.Και εκείνη τη στιγμή, έχασα την αίσθηση της παράδοσης του εαυτού μου στον ίδιο μου τον εαυτό.Και εκείνη την στιγμή, η κάθε στιγμή, λύγισε τον εαυτό μου, κάνοντάς τον να αποκαλύνεται σε κάθε ίλια του κόσμου.Και εκείνη η στιγμή, ήταν η στιγμή, μέσα στον πιο γλυκό αυτοπεριορισμό.