Γαμήσε ήσυχα την κοιμισμένη Μεξικανή γυναίκα μου χωρίς να την ξυπνήσεις

Αθόρυβα, πλησιάζω κρυφά την κοιμισμένη Μεξικανή γυναίκα μου, με τη λεπτεπίλεπτη μορφή της ν' ακουμπά γαλήνια στα σεντόνια.Τραβιέμαι από πάνω της σφιχτά, φιλόξενα οπίσθια, μια κλήση σειρήνων μέσα στη νύχτα.Με ένα απαλό άγγιγμα, αρχίζω να την ηδονίζω, τα χέρια μου την εξερευνούν καθώς την γδύνω.Η σιωπή είναι σχεδόν απτή, ο μόνος ήχος το απαλό θρόισμα των σεντονιών και οι δικές μου κοφτές ανάσες.Γλιστρώ μέσα της, τα κορμιά μας κινούνται σε τέλειο ρυθμό, το πάθος μας ανάβει το δωμάτιο.Εμβολη από αυτήν, τα απαλά βογκητά της και ανασαίνει μια μαρτυρία της ηδονής της.Συνεχίζω να παίρνω τις κινήσεις της, τις αργές και αργές μας κινήσεις, τα ίδια μας ζαλισμένα σε έναν χορό καθώς χάνεται η στιγμή.Τα χείλη μου χάνονται στη γεύση της, τα χείλη μας αναρωτιούνται πότε θα ξυπνήσουν, πότε θα ξυπνήσουμε; Θα με βοηθήσει να ξυπνήσω σιωπηλάσω; Θα με κάνει να αναρωτηθώ ανυποψία; Θα με ξυπνήσει κάθε γλυκιά που θα την ξυπνήσω; Θα με αφήσει άγνοητό; Θα με αφυπνήσει.