Ik vond mezelf plezieren met mijn academische mentor

Als kenner van zelfgenoegzaamheid heb ik altijd gretig mijn vaardigheden willen verfijnen. Toen mijn academische mentor me op heterdaad betrapte, nam ze het op zich om me door een les in extase te leiden. Ze droeg me op om me uit te kleden, waardoor mijn kloppende verwachting voor haar deskundige aanraking zichtbaar werd. Met een ondeugende glimlach nam ze de controle over, waarbij ze elke slag en beweging van mijn pulserende verlangen dicteerde. De aanblik van haar zelf toekijken naar me genot was bedwelmend, een vuur in me aanwakkerend. Terwijl ze zat, werd haar aanbod van warme, fluwelen troost te verleidelijk om weerstand te bieden. Gretig accepteerde ik haar essentie, een proeverij van mijn prestaties. De opwindende smaak van haar meester leidde alleen maar tot een verdere opwinding, wat leidde tot een minder bevredigende smaak van mijn climax. De aanschouwing van haar zelfgende zelfgendheid was bevredigend, maar toch al minder bevredigend. De aanwijzing dat ik mezelf grondig en toch tevreden liet.